اسیر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اسير درلغت به‌معناى گرفتارشده در جنگ‌است (
اسیر جنگی ؛
سبی) جمع آن أَسرىُ و أسراء و اسارى است. در اصطلاح دشمنى است كه در حال جنگ يا پس از آن گرفتار شده است.
[ویرایش]
اسيران بر دو قسم تقسيم مى‌شوند: مردان و زنان
۱- زنان، به مجرد دستگيرى مملوك و
کنیز مى‌شوند، اگر چه جنگ هنوز پايان نيافته باشد. كودكان نيز در حكم زنان هستند.
۲- مردان بالغ اگر اسلام را نپذيرند، كشته مى‌شوند و امام در شيوه كشتن آنها مخيّر است بين
گردن زدن يا قطع كردن دست و پا و رها كردن آنان به همان حال تا بميرند. ولى اگر مردان بعد از پايان جنگ دستگير شوند، كشته نمى‌شوند، در اين صورت امام علیه السلام بين سه حكم مخير است.
الف- بر اسيران منّت بگذارد و آنان را بدون قيد و شرط آزاد كند.
ب- بابت آزادى آنها
فدیه (:سربها) بگيرد و آنان را آزاد كند.
ج- اسيران را
برده و بنده بگيرد كه از آن به «رقيّت» هم تعبير شده است.
اگر جنگجويان كافر بعد از دستگير شدن و اسارت مسلمان شوند حكم (تخيير امام در يكى از سه امر مذكور) از آنها ساقط نمى‌شود.
قرآن كريم مى‌فرمايد: «فَاذا لَقيتُمُ الَّذينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقابِ حَتَّى اذا اثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُّدُوا الْوَثاقَ فَامَّا مَنّاً بَعْدُ وَ امَّا فِداءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ اوْزارَها ...» و هنگامى كه با كافران (جنايت پيشه) در ميدان جنگ روبرو شديد گردن هايشان را بزنيد، و اين كار را همچنان ادامه دهيد تا به اندازه كافى دشمن را در هم بكوبيد؛ در اين هنگام اسيران را محكم ببنديد؛ سپس يا بر آنان منّت گذاريد و (آزادشان كنيد) يا در برابر آزادى از آنان فديه (غرامت) بگيريد.
حكم اسير
باغی اگر اهل بغى داراى تشكيلات و مركزيتى هستند كه در صورت آزادى به آن تشكيلات و پايگاه مى‌پيوندند، جايز است كه اسيران آنان را كشت، ولى اگر تشكيلات ندارند، اسيران يا تشكيلات و مركزيت آنان از بين رفته و ديگر امكان تجمع ندارند، اسيران آنان كشته نمى‌شوند، همچنانكه امير مؤمنان در
جنگ جمل فرمود: «كسى حق ندارد، اسيرى را بكشد.» همچنين جايز نيست اموالى كه به
میدان جنگ نياورده اند، به
غنیمت برد. ولى در
صفین به علت باقى ماندن فرمانده آنها اجازه كشتن آنان را داد. از ديگر احكام اسيران جنگى آن است كه طعام دادن و سيراب كردن آنان واجب است، هر چند قصد كشتن آنان را داشته باشند. كشتن اسيران از طريق
شکنجه و يا گرسنگى كراهت دارد. امام صادق پيرامون آيه شريفه: «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكيناً و يَتيماً وَاسيراً» فرمود: «الْاسيرُ يُطْعَمُ وَ انْ كانَ تُقَدِّمُ لِلْقَتْلِ» به اسير بايد طعام داد، هر چند براى كشتن مهيا شده باشد.
درباره اسيران
جنگ بدر چنين نوشته‌اند:
۱- بيشتر اسيران بدر به گفته يعقوبى ۶۸ نفرشان سربها (:فديه) دادند و آزاد شدند
عباس‌بن عبدالمطلب عموى پيامبر كه جزء اسيران‌بود، اظهار نادارى‌كرد. رسول خدا فرمود: مالى كه نزد
امّ‌الفضل (:همسر عباس) امانت گذاشتى چطور شد (او گفت: گواهى مى‌دهم كه تو پيامبرخدايى، بخدا قسم جز من و او كسى از اين امر اطلاعى نداشت سپس سربهاى خود و دو برادر زاده و هم پيمان آن دو را نيز پرداخت كرد و همگى آزاد شدند.
۲- گردن دو نفر از اسيران به دستور پيامبر زده شد.
۳- مقدار سربها (فديه) از هزار درهم تا چهار هزار درهم بود پيامبر به كسانى كه نمى‌توانستند، حداقل را پرداخت كنند، فرمود: هر كدام از شما كه ده نفر از فرزندان
انصار را خواندن و نوشتن بياموزد، آزاد مى‌گردد.
[ویرایش]
باغی اسیر _ زوجین اسیر _ خنثی اسیر _ مرد اسیر _ کافر اسیر _ مسلمان اسیر _ آب دادن به اسیر _ احسان به اسیر _ احکام اسیر _ ارث اسیر _ ارفاق اسیر _ آزاد کردن اسیر _ استرقاق اسیر _ اسلام اسیر _ اطعام اسیر _ امامت اسیر _ امان اسیر _ تترُّس اسیر _ جنایت اسیر _ جنایت بر اسیر _ رد اموال ذمی اسیر _ غنیمت به اسیر _ فدیه از اسیر _ قتل اسیر _ مبادله اسیران _ اقامت اسیر در دارالحرب _ بیع فرزند اسیر _ تبعیت کودک اسیر _ تحکیم مسلمان اسیر _ حبس اسیر باغی _ خمس اسیر _ دعوت اسیر به اسلام _ دعوی بلوغ اسیر (شک در بلوغ اسیر) _ دفن کودک اسیر _ دَین اسیر _ رد اسیر ذمی _ روزه اسیر مسلمان _ زوجه اسیر مسلمان _ صلح به مبادله زن اسیر _ غسل میت اسیر مسلمان _ نکاح اسیر کافر _ نکاح اسیر مسلمان _ وفا اسیر مسلمان به شرط آزادی
