انقلاب اسلامی ایران
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
انقلاب اسلامی، عنوانی است برای جنبش سیاسی _ اجتماعی مردم ایران که از ابتدای دهه ۱۳۴۰ شمسی آغاز شد و در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ به پیروزی رسید. ایستادگی در برابر ظلم و
استبداد حاکمان ستمگر و دست اندازی های استعمارگران خارجی، از ویژگیهای مردم ایران است که از دیرباز با آن خو گرفته اند. آنها با پذیرش مشتاقانه اسلام به عنوان آیینی رهایی بخش و همگانی با خاندان پیامبر اکرم در مسیر تاریخ گام برداشته اند و در برابر خروج از مسیر حق، ایستادگی کرده اند. گرایش متقابل ایرانیان و فرزندزادگان پیامبر ، پایه های تفکر شیعی را در ایران مستحکم کرد و قیام عاشورای امام حسین عليه السلام، سرمشق ایرانیان مسلمان شد تا در برابر حکومتهای ستم پیشه بایستند و از فرهنگ و سرزمین خویش دفاع کنند.
روحانیت شیعه توانست با بهره مندی از نتایج
قیام عاشورا شعله های مبارزه با ظلم را در مردم روشن نگه دارد. دوره اخیر
حکومت پهلوی پس از درگذشت آیت الله سیدمحمدحسین بروجردی، یکی از مراجع بزرگ دینی (۱۳۴۰ ش)، زمینه گسترش اقدامات مورد نظر امریکا را در ایران که با حذف دین از جامعه همراه بود، فراهم کرد و رویه همراهی ظاهری با علمای دینی را (که در سلسله های پیشین دیده می شد) کنار گذاشت. دستگاههای مخوف امنیتی نیز هر صدای مخالفی را در گلو خفه می کرد.
در همین زمان قیام
امام خمینی که همراهی گروههای مختلفی از مردم را با خود داشت، در زمان کوتاه، راه را بر اقدامات ضد دینی حکومت شاه بست. اگرچه این اتفاق دیرزمانی نپایید و شاه توانست به کمک بازوهای قدرتمند نظامی و امنیتی خود، اعتراضات مردمی را سرکوب و مهار کند، اما انقلابی که در سال ۱۳۴۲ ش جوانه زده بود، یک بار دیگر در سال ۱۳۵۶ ش سربر آورد. خواسته های مردم در سالهای ۱۳۵۶ - ۱۳۵۷ ش، کم کم از حوزه های اقتصادی و صنفی به حوزه های آرمانی تبدیل شد و در نهایت به
استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی رسید. در سایه انقلاب اسلامی، وحدت بی سابقه ای در کشور شکل گرفت و در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ رژیم ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی را در ایران از میان برداشت و در دوازده فروردین ۱۳۵۸ با رأی قاطع مردم، نظام
جمهوری اسلامی را بر ایران حاکم ساخت.
