توبه آیه 41
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
انْفِرُوا خِفَافًا وَثِقَالًا وَجَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٤١﴾
با شتاب با تجهیزات سبک و سنگین (و سواره، پیاده، پیر و جوان به سوی میدان نبرد) بیرون روید، و با اموال و جان هایتان در راه خدا جهاد کنید که اگر دانا (یِ به حقایق) باشید این برای شما بهتر است. (۴۱)
در راه جهاد عذر و بهانه نياوريد و به هر وسيله ممكن (امول و انفس ) جهاد كنيد
انفِرُوا خِفَافاً وَ ثِقَالاً « خفاف » جمع « خفيف » ، و « ثقال » جمع « ثقيل » است . و ثقل در اين آيه شريفه به قرينه مقام ، كنايه است از وجود موانعى كه نگذارد انسان براى جهاد در راه خدا بيرون رود، نظير كثرت مشاغل مربوط به امور مالى و بازارى ، يا علاقه فراوان نسبت به زن و فرزند و خويشان و دوستان ، به حدى كه دورى و جدائى از آنان در دل انسان مكروه و ناپسند آيد، و همچنين نداشتن زاد و راحله و اسلحه و هر مانع ديگرى كه آدمى را از شركت در جهاد باز بدارد، و در مقابل منظور از « خفت : سبكبارى » اين است كه هيچ يك از اينها مانع او نشود. پس اينكه امر فرمود چه خفافا و چه ثقالا به جهاد رويد با اينكه اين دو حال معناى متقابل يكديگر را دارند معنايش اين است كه على اى حال به جهاد برويد، و هيچ بهانه اى را عذر نياوريد، همچنانكه معناى اينكه فرمود: « به اموال و انفستان » اين است كه بهر وسيله كه برايتان ممكن است جهاد كنيد.از اينجا معلوم مى شود كه امر به جهاد در آيه شريفه مطلق است ، و منافات ندارد كه در دليل ديگرى با بودن پاره اى از اعذار و موانع از قبيل مرض ، كورى ، شلى و امثال آن ، مقيد بشود و در نتيجه با بودن آن عذرها، وجوب جهاد ساقط گردد. پس كسى خيال نكند كه معناى خفافا و ثقالا اين است كه حتى با بودن آن اعذار هم بايد بيرون رويد.
