صلح
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
• صلح (حقوق بین‌الملل)، از اصطحات حقوقی و حقوق بین الملل به معنای ترک مخاصمه و پایان دادن به جنگ و اختلافات بین دو یا چند کشور • صلح (علوم سیاسی)، از اصطلاحات علوم سیاسی و به معنای دست کشیدن از جنگ با عقد قرارداد
[ویرایش]
صُلْح در لغت؛ يعنى، آشتى و سازش و مصالحه. صلح در اصطلاح فقه، مقابل
جنگ است، كه از آن به سِلم يا سَلم (به كسر و فتح سين) نيز تعبير مى‌شود.
[ویرایش]
در قرآن چنين آمده است: «وَ انْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها» و اگر تمايل به صلح نشان دهند، تو نيز از در صلح در آى.
«يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فىِ‌السِّلْمِ كافَّةً» و اگر دشمنان تن به صلح (آتش بس) دادند، پس بپذير.
و نيز مى‌فرمايد: «وَ الصُّلْحُ خَيْرٌ» صلح خوب است.
[ویرایش]
امیر مؤمنان علیه السلام مى‌فرمايد: «وَ لا تَدْفَعَنَّ صُلْحاً دَعاكَ الَيْهِ عَدُوَّكَ وَ لِلَّهِ فيهِ رِضَى، فَانَّ فىِ‌الصُّلْحِ دَعَةً لِجُنُودِكَ، وَ راحَةً مِنْ هُمُومِكَ، وَامْناً لِبِلادِكَ» صلحى كه دشمن تو را به آن مى خواند، و رضاى الهى در آن است، رد مكن، چون برقرارى صلح موجب استراحت سربازان و رزمندگان، و بر طرف شدن غم ها، وامنيت شهرهاى شماست. در روايت ديگرى چنين آمده است: «الصُّلْحُ جائِزٌ بَيْنَ الْمُسْلِمينَ الّا صُلْحاً احَلَّ حَراماً، اوْ حَرَّمَ حَلالًا» هر نوع صلحى در ميان جامعه هاى اسلامى جايز است، بجز صلحى كه حرامى را حلال كند يا حلالى را حرام كند. البته «صلح» با «سازش با دشمن» كه در قرآن با واژه
مداهنه آمده است، تفاوت دارد.
[ویرایش]
اقدامات تأمین کننده امنیت _ صلح اختیاری _ صلح اکراهی _ صلح با اقرار _ صلح با انکار _ صلح با سکوت _ صلح با عوض _ صلح بدون عوض _ صلح با بغات _ صلح با کفار _ صلح با کافر حربی _ صلح به مبادله زن اسیر _
