ترور
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ترور (Terror) که ریشه آن فرانسه است؛ در لغت، وحشت، دلهره و ترس معنی میدهد؛ ترور در متون روایی و فقهی با واژه‌هایی چون فَتْک، اِغْتِیال، اِرْهاب و محاربه مترادف، مرتبط و مشابه دانسته شده است؛ اگرچه در عربی معاصر واژه ارهاب بیشتر ناظر به مسئله تروریسم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
و در اصطلاح به کارگیری وسیله یا شیوه ای را می گویند که نتیجه آن حذف رقیب از صحنه است. این وسیله می تواند سلاح های سرد و گرم، سم، و یا به شیوه تصادف های ساختگی و حتی وادار کردن افراد به خودکشی باشد. از این واژه ترکیب های گوناگونی به دست آمده است: تروریست (عامل ترور، ترور کننده)؛ تروریسم (عقیده به آدم کشی، تهدید و ایجاد وحشت در میان مردم برای رسیدن به هدفهای سیاسی و یا برانداختن حکومت)؛ ترور شخصیت یا ترور سرد (تهمت زدن به اشخاص و رقیبان برای از میان به در کردن آنها)؛ تروریسم دولتی (ترورهایی که به دستور حکومتها انجام می شود و گاه به شکل
بمب گذاری ، آدم ربایی، هواپیما دزدی و... صورت می گیرد)؛ تروریسم کور (عملیاتی که برای تبلیغ به نفع شخص یا گروه خاصی و به منظور انحراف افکار عمومی انجام می شود).
اصطلاح تروریسم، نخستین بار در سال ۱۷۹۳م/ ۱۱۷۲ش در انقلاب فرانسه به کار رفت. در حکومت نوپای فرانسه، هزاران نفر در مدت کوتاهی به زیر تیغ
گیوتین کشانده شدند و جان خود را از دست دادند. ویژگی اصلی ترور در ادبیات عامه، کشتن غافلگیرانه است و سابقه تاریخی طولانی دارد. یکی از نخستین کشته ها از این دست
فیثاغورث ریاضی دان و فیلسوف معروف یونان است که در قرن ششم پیش از میلاد ترور شد. تعدادی از تاریخ نویسان، زادگاه اصلی کارهای تروریستی را روسیه قرن نوزده میلادی می دانند. در آن دوره جنبش های ضداستبدادی علیه حکومت تزارها از این روش استفاده می کردند. در دین اسلام، مسلمانان از به کار بستن ترور منع شده اند و اسناد معتبری در مخالفت پیامبر اسلام صل الله علیه و اله با کشتن غافلگیرانه دشمنان وجود دارد.
تاریخ معاصر ایران ترورهای بسیاری را به خود دیده است. ترور
ناصرالدین شاه توسط
میرزارضا کرمانی ؛ ترورهای بسیاری که به دستور رضاشاه پهلوی انجام گرفت؛ از جمله ترور سید حسن مدرس، ترورهایی که
ساواک در دوره محمدرضا پهلوی صورت داده است که از این دست می توان به طرح ترور امام خمینی اشاره کرد که ناکام ماند و فاش شد ، در ایران پس از انقلاب، چهره های بسیاری توسط
ضدانقلاب ، بویژه
سازمان مجاهدین خلق (منافقین) و
گروه فرقان ترور شدند و به شهادت رسیدند که تعداد آنان تا پایان سال ۱۳۸۰ ش، ۲۴۴۰ نفر اعلام شده است. در این ترورها، شخصیتهای معروفی چون آیت الله سید محمد حسینی بهشتی (رئیس دیوان عالی کشور)، استاد مرتضی مطهری، استاد محمد مفتح، سرلشکر ولی الله قرنی (رئیس ستاد ارتش)، محمدعلی رجایی رئیس جمهور)، حجت الاسلام دکتر محمدجواد باهنر (نخست وزیر)، آیت الله على قدوسی (دادستان کل کشور)، شهیدان سید عبدالحسین دستغیب، سیداسدالله مدنی، عطاء الله اشرفی اصفهانی، محمد صدوقی، سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی (امامان جمعه)، حجت الاسلام سید عبدالکریم هاشمی نژاد (متفکر و اسلام شناس) به شهادت رسیدند.
امروزه مبارزه با تروریسم دست آویز حکومت هایی شده که خود نماد و سمبل تروریسم دولتی و بین المللی هستند. امریکا و اسرائیل از سردمداران تروریسم بین المللی هستند که ادعای مبارزه با تروریسم دارند. امریکا به عنوان مبارزه با تروریسم به کشورها حمله می برد و اسرائيل تحت عنوان مبارزه با تروریسم، ملت فلسطین را به خاک و خون می کشد. مجمع عمومی سازمان ملل متحد، موضوع تروریسم در کمیته ششم این مجمع مورد بحث قرار گرفت. در این مجمع کشورهای غربی با هر گونه ترور مخالفت داشتند، اما کشورهای مسلمان و آزادی خواه از جمله جمهوری اسلامی ایران، ضمن محکوم کردن اصل تروریسم، اعتقاد داشتند که تروریسم با حرکت های آزادیبخش ملت ها تفاوت اساسی دارد. برای نمونه مبارزه ملت فلسطین علیه اشغالگران صهیونیسم و یا مبارزه سیاه پوستان آفریقا در مقابل نژادپرستان سفیدپوست، اعمال تروریستی به حساب نمی آید. بیانیه جمهوری اسلامی ایران، را دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد درباره تروریسم صادر کرد که بخشی از آن چنین است: « ایران به عنوان یک عضو سازمان ملل تا کنون متحمل مصایب زیادی از ناحیه تروریسم شده است. جمهوری اسلامی ایران قويا همه اعمال تروریستی علیه افراد بی گناه را بدون توجه به ملیت و اعتقادات آنها محکوم می کند. دولت و ملت ایران به عنوان یک قربانی تروریسم، آلام و رنجهای خانواده های قربانیان و تمامی اقدامات تروریستی و تأثیری را که این اعمال بر جامعه می گذارد، کاملا درک می کند.»
