روزه سیاسی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
روزه سیاسی یکی از انواع مخالفت مردم با حکومت پهلوی بود. اعتراضها در ۱۳۵۷ ش به شکلهای گوناگون علیه نظام شاهنشاهی ابراز می شد که عمده ترین آنها
تظاهرات مردم در خیابانها و اعتصابهای گسترده کارمندان و کارگران بود. با این حال صورت های دیگری از اعتراضها نیز پدید آمد که می توان تحصن، اعتصاب غذا ، اعتصاب ملاقات (ویژه زندانیان سیاسی و روزه سیاسی را نام برد. روزه سیاسی، شکل مذهبی اعتصاب غذا بود. این نوع مخالفت به دلیل ماهیت دینی نهضت مردم ایران که اعتراضات خود را با شعائر اسلامی می آمیختند، شیوع یافت. روزه سیاسی معمولا با
تحصن یا
اعتصاب همراه بود. برای مثال فرهنگیان شهر میانه در مهر ۱۳۵۷ دست از کار کشیدند و اعلام کردند برای رسیدن به خواسته های خود روزه سیاسی هم می گیرند. و یا در دی ۱۳۵۷ آموزگاران و دبیران یزد که در اداره کل آموزش و پرورش آن شهر تحصن کرده بودند، روزه سیاسی گرفتند. آنها به شهادت سه تن از شهروندان خود اعتراض داشتند.
زندانیان سیاسی نیز گاه اعلام روزه سیاسی می کردند. در مهر ۱۳۵۷ زنان سیاسی محبوس در
زندان قصر روزه سیاسی گرفتند. قصد آنها از این کار نشان دادن همبستگی خود با مبارزات مردم و همدردی با خانواده شهدا بود. روزه سیاسی بیشتر جنبه تبلیغی داشت و می توانست نظر مردم را نسبت به اعتراضات گروههای دیگر جلب کند و خود به خود به مخالفتها دامن بزند.
